1 kwietnia 2019 r., o godz. 13.00, w Kopalni Guido w Zabrzu, przy ul. 3 Maja 91, odbędzie się otwarcie wystawy „Robert Oszek (1896-1938) - żołnierz Niepodległej”.

Autorem scenariusza wystawy jest Zbigniew Gołasz z Oddziałowego Biura Edukacji Narodowej IPN w Katowicach. Ekspozycja składa się z 9 paneli. Organizatorami wydarzenia są Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu oraz Oddział Instytutu Pamięci Narodowej w Katowicach. Wystawa będzie prezentowana przed budynkiem kopalni Guido w Zabrzu do 22 kwietnia 2019.

Program:

• Przywitanie gości – Bartłomiej Szewczyk, dyrektor Muzeum Górnictwa Węglowego;
• "Pamięć o powstaniach – w stulecie zbrojnego zrywu Górnoślązaków" – dr Andrzej Sznajder, dyrektor IPN w Katowicach;
• "Natura żądna przygód, fantazja rycerska. Robert Oszek- portret bohatera" – Zbigniew Gołasz, OBEN IPN w Katowicach.

Wystawa poświęcona bohaterowi wojny polsko-bolszewickiej oraz III powstania śląskiego. Robert Oszek urodził się w 1896 r. w Zabrzu, miejscowości, w której w 1903 r. Wojciech Korfanty zwyciężył w wyborach do parlamentu niemieckiego. Ich drogi miały się w przyszłości przeciąć. Oszek pochodził z rodziny górniczej. Jako nastoletni chłopiec, by spełnić marzenia o egzotycznych podróżach, uciekł z domu i zaciągnął się na okręt wielorybniczy. Następnie rozpoczął służbę w marynarce cesarskiej, biorąc udział w niemieckiej ekspedycji do Meksyku i Haiti. Podczas I wojny światowej odznaczony został za męstwo krzyżem Żelaznym II i I klasy. Następnie zdezerterował z armii niemieckiej, by zaciągnąć się do polskiej marynarki wojennej. Walczył przeciwko bolszewikom we flotylli pińskiej i dnieprzańskiej. Został odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz krzyżem Virtuti Militari. Podczas III powstania śląskiego utworzył oddział szturmowy marynarzy, wyposażony w samochód pancerny „Korfanty”. Zdaniem niektórych, jego odwaga i bohaterstwo w krytycznych momentach niemieckiej kontrofensywy zadecydowały o powstrzymaniu natarcia, a tym samym sukcesie powstania. Na polecenie Wojciecha Korfantego stłumił bunt w dowództwie grupy „Wschód”, aresztując jego przywódców. Za działalność na Górnym Śląsku został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych i ponownie przedstawiony do odznaczenia krzyżem Virtuti Militari. Zmarł w 1938 r. w Katowicach.